Versnellen: is dat sociaal-emotioneel gezien wel goed?

Sociaal-emotioneel is een woord (zijn twee woorden??) dat in combinatie met hoogbegaafdheid vaak voorkomt. Met name als er sprake is van versnellen. Want een klas overslaan, is dat wel goed voor de sociaal-emotionele ontwikkeling van een kind?

Het valt mij op dat deze uitspraak vooral komt van onwetenden. En dan bedoel ik: mensen die zich niet echt hebben verdiept in hoogbegaafdheid, of er in ieder geval nog niet zoveel verstand van hebben. Helaas zijn er ook leerkrachten die deze woorden in de mond nemen. En daarmee kinderen weerhouden van een versnelling: dat zou sociaal-emotioneel niet handig zijn.

Twee klassen overgeslagen

Ik heb, als ervaringsdeskundige, andere ideeën over dit onderwerp. Zelf heb ik twee klassen overgeslagen. En ik geef direct toe: ik ben sociaal gezien geen uitblinker. Emotioneel gezien trouwens ook niet. Komt dit door die versnelling? Neuh, ik denk het niet. Het zat er gewoon nooit echt in bij mij. Dat ik op de basisschool nauwelijks aansluiting had met andere kinderen hielp mijn sociaal-emotionele ontwikkeling niet echt, dat geef ik toe. Maar die aansluiting had ik nog minder met leeftijdgenoten dan met de kinderen in de klas waarin ik terechtkwam.

Eigenlijk had ik vooral aansluiting met volwassenen. Hoewel er dan ook weer een hoop volwassenen waren die niets van mij snapten, waaronder de leerkrachten. Tergend frustrerend voor mij, waardoor ik soms erg boos kon worden of volledig afhaakte en wegdroomde. En hun beeld weer bevestigd werd: sociaal-emotioneel had ik het zwaar.

Terugschakelen

Laat sociaal-emotioneel alsjeblieft geen reden zijn om niet te versnellen. Bij mijn kinderen bleek dat ze een stuk lekkerder in hun vel gingen zitten toen ze cognitief werden uitgedaagd. En dus veel beter met andere kinderen overweg konden. Hun lontje was niet meer zo kort. Verder merkte ik dat ze met oudere kinderen betere afspraken konden maken en niet zo erg hoefden ‘terug te schakelen’. Dat scheelt een hoop energie!

Natuurlijk is elk kind anders. Laten we dan ook vooral goed naar het kind blijven kijken. En, als er twijfels zijn, een expert op het gebied van hoogbegaafdheid inschakelen!

Het is goedgekomen

Met mij is het trouwens best nog goedgekomen. Sociaal-emotioneel dan. Zo lang ik maar niet in een groepsapp hoef, houd ik me prima staande in deze maatschappij.

Delen mag!
Twitter
Visit Us
LinkedIn
Share

Laat een Reactie achter

  1. Sebastiaan Wiedijk

    Mooi artikel, ik ben hoogsensitief, hoogbegaafd. Kom er alleen pas vorig jaar achter dat het zo is. Ben 39, beter laat dan nooit