Terugblik op 2018: wat een heftig jaar!

Terugblik op 2018: wat een heftig jaar!

Mijn laatste blog voor dit jaar. Een heel bijzonder jaar met vele, diepe dalen, maar ook mooie momenten en nieuwe ontdekkingen. Voor ons begon 2018 zwaar. Na maanden praten op school zonder resultaat hadden we ons voorgenomen om het in het nieuwe jaar anders te gaan doen. We zouden ons niet meer met een kluitje het riet in laten sturen, maar nu er echt voor zorgen dat school ons serieus zou gaan nemen. Desnoods met een vuist op tafel slaan als dat nodig was om gehoord te worden. Onze zoon stond al een tijdje uit, wilde niets meer en liet niets zien. We dachten dat het niet meer slechter kon.

Teleurstelling

Zo begonnen we aan 2018, met gesprekken op school die in eerste instantie hoopvol waren. Maar de beloften werden niet waargemaakt. Zoon bleek nog verder weg te kunnen zakken, met nog minder vreugde, nog minder zelfvertrouwen, nog minder initiatief. Hij stopte helemaal met spelen. En ruim voordat de eerste helft van het nieuwe jaar erop zat hadden we een zielig vogeltje thuis op de bank hangen. Onze voornemens ten spijt, het lukte ons niet om het beter voor onze zoon te maken.

Hoop

In de tweede helft van het jaar ging het gelukkig steeds beter met onze zoon. Nu kwam voor mij de schok pas. Wat is onze zoon enorm beschadigd geraakt, en wat is het herstel lastig. Met hard werken  komen we in een positieve spiraal waarbij de puzzelstukjes langzaam steeds meer op hun plek vallen. Zoon stelt zich meer en meer open, durft weer uitdagingen aan te gaan, hoe klein in het begin ook. Hij zoekt weer contact met andere kinderen.

Zo eindigt 2018 voor ons heel veel positiever dan het begon. Dat klinkt misschien gek, want onze zoon gaat nog niet naar school. Maar we durven langzaam aan weer een beetje hoop te hebben. Of onze zoon ooit normaal naar school kan gaan, dat weten we nog niet. We gaan in ieder geval in het nieuwe jaar toewerken naar re-integratie. Uiteraard hopen we dat dit goed zal gaan, dat we met de juiste hulp ervoor kunnen zorgen dat onze zoon met plezier naar school gaat en vriendjes gaat maken.

Leerzaam

Voor mij is 2018 een heel leerzaam jaar geweest. Ik besef nu dat er voor mijn zoon meer moet gebeuren dan een school alleen kan organiseren. Dat kennis van hoogbegaafdheid minder belangrijk is dan de wil om echt naar een kind te kijken. Ook heb ik geleerd dat onze zoon eigenlijk heel goed laat zien of aanpassing werkt of niet, als je bereid bent om tussen de regels door lezen. Ik begrijp nu dat een out-of-the-box-oplossing nodig kan zijn, waarbij school, externe plusklas, thuisonderwijs of privéonderwijs gecombineerd moet worden om tot echt maatwerk te komen. Voor mezelf heb ik ontdekt dat ik meer kan dan ik dacht, meer durf dan ik dacht. Ik ben zelfs deze blog begonnen!

2019

Het nieuwe jaar start weer heel spannend, maar: positief. Onze zoon is toe aan de volgende stap, het is nu aan ons om dit mogelijk te maken. Lukt het ons om een nieuwe school te vinden? Hoe zal de re-integratie eruit gaan zien? Ik heb me in ieder geval voorgenomen om sneller te handelen, minder op zijn beloop te laten.  En door alle mooie initiatieven van stichting IQ+ staan we er niet alleen voor.

Ik wens iedereen een positief en leerzaam nieuw jaar!