Ouders in de media

Er is veel te doen over de rol van ouders bij schoolgaande kinderen. In tv- en radioprogramma’s, in kranten en op social media wordt aandacht besteed aan dit thema, waarbij deskundigen op allerlei gebied hun mening verkondigen alsof het om wetenschappelijk aangetoonde feiten gaat. Ik weet dat deze artikelen niet over mij persoonlijk gaan, maar toch raakt het me enorm. Ik vraag me vaak af of de betreffende deskundige al wel eens überhaupt in de buurt van een school is geweest en met echte ouders en leerlingen gesproken heeft.

Dwang

Zo kwam er op Facebook een artikel voorbij waarin onderwijsadviseur Bieneke Nienhuis ouders van kinderen die niet naar school willen ervan beschuldigt dat ze het er zelf naar maken. Er was onder meer te lezen: ‘… Allerlei dingen die de school een onprettige plek maken, een plek om te vermijden dus. En als ouders dat dan belonen door het kind toe te staan thuis te blijven en het daar ook nog gezellig maken, dan wordt schoolangst beloond en bekrachtigd en is schoolweigering een feit.’

Alsof ouders van thuiszitters bij de eerste pruillip hebben gezegd: “Oh jee, is het even niet zo leuk op school? Blijf dan maar thuis hoor, eten we lekker een taartje samen, kijken een leuke film en daarna mag je zo lang als je wilt op de tablet! Ben je nu weer blij?” Gelukkig geeft mevrouw Nienhuis ook advies: “Ouders moeten […] het thuis zo onaangenaam mogelijk maken….” Ja daar kunnen we wat mee! Had ik dat maar 2 jaar geleden geweten, dan had ik mijn leuke baan nog kunnen behouden!

Curlen

Ook in de discussie over curlingouders, naar aanleiding van een aflevering van De Luizenmoeder, laten naar mijn idee deskundigen zien dat ze eigenlijk helemaal niet zo goed weten waar ze het over hebben. Iedereen wijst maar naar de ouders die hun kinderen willen beschermen voor elke tegenslag op school, maar niemand die zich afvraagt wat nu eigenlijk de reden is dat zoveel kinderen zoveel tegenslag op school ervaren. Ik kan er soms heel boos om worden. Neem nu bijvoorbeeld dit artikel, op zich een redelijk stuk met naar mijn idee goede argumenten voor het leereffect van een teleurstelling voor een kind, maar dan volgt de zin: “Curlingouders gaan op hoge poten naar school om iets voor hun kind af te dwingen of recht te zetten…

Werkelijkheid

Bij de ouders van thuiszitters die ik gesproken heb gaat het wel anders. Het kind geeft al maanden aan dat het niet goed gaat op school, met diverse signalen zoals met woorden, met gedrag, slecht slapen en uiteindelijk ook lichamelijke klachten. Het naar school brengen wordt steeds lastiger, eerst is er alleen verbaal verzet maar uiteindelijk vecht het kind alsof zijn leven ervan afhangt. Toch blijven ouders het kind naar school dwingen, omdat dat nu eenmaal hoort en omdat ze in gesprek zijn met school en hopen op een positieve wending. Ik heb zelf meer dan eens in een heftig gevecht met mijn zoon gedacht: “Wat nu als iemand dit ziet en er melding van maakt?”

Ben ik een curlingouder?

Het is ook nooit goed En ik dan? Ben ik een curlingmoeder? Ja, ik heb zeker teveel voor mijn zoon gedaan, dingen zoals jas op de kapstok hangen en helpen met zijn schoenen. Ik merkte pas wat het effect van al die zorgzaamheid is toen ik er – op advies- mee stopte. Maar is het curlen als je bij de juf voorzichtig probeert aan te kaarten dat zoonlief te weinig uitdaging aangeboden krijgt? Als je je zorgen probeert te delen over slapeloze nachten en lichamelijke kwalen? Als je juist vraagt om hóbbels op de weg, omdat hij nu zo makkelijk over het gladde oppervlak van het gemiddelde niveau glijdt en daardoor zo weinig leert? Of ben je dan gewoon een pushende moeder die te hoge eisen aan haar nog zo jonge kind stelt? En zo is het dan toch weer mijn schuld dat mijn zoon een thuiszitter werd.

Delen mag!
Twitter
Visit Us
LinkedIn
Share

Laat een Reactie achter

  1. Patricia

    Mooi geschreven. Mijn dochter (14,5) is ook een thuiszitter sinds oktober vorig jaar. Op school voelt ze zich onbegrepen en ervaart veel stress. School is dus onveilig en pushen lukt niet. Ik heb alles geprobeerd en adviezen opgevolgd. Ik luister nu wat zij wil en nodig heeft. Ze wil thuisgeschoold worden, dit mag niet in Nederland. Weer in gesprek met leerplichtambtenaar en een heel team… we drijven af. Wat als ze een tussenjaar neemt en thuis onderwijs volgt, toetsen via school. Ik zie t probleem niet,cd’s rest wel. Ze is pienter maar houd zich dom en presteert onder, straks een niveau lager ivm 2x blijven zitten… is toch niet gezond. Tips? Iqtest werd een bijzonder laag is.. klopte niet. Deze week Flexat en leerplichtambtenaar; ik ben thuis gaan verven.
    Fijne dag. Patricia moeder van 4