Je bent zo gelukkig als je ongelukkigste kind

Je bent zo gelukkig als je ongelukkigste kind

De uitspraak ‘je bent zo gelukkig als je ongelukkigste kind’ kwam ooit voorbij, en sindsdien zijn er regelmatig momenten dat ik hieraan moet denken. Want deze uitspraak is zo waar! Ik was erbij toen de navelstreng werd doorgeknipt, maar toch lijkt het soms alsof ze een stukje zijn vergeten. Gaat het met één van de kinderen niet goed, dan voel ik dat in alles. De sfeer in huis wordt bepaald door de gemoedstoestand van het kind waar het niet goed mee gaat, en mijn persoonlijke gemoedstoestand ook.

Veel ouders van hoogbegaafde kinderen zullen dit herkennen. Want in tegenstelling tot het heersende beeld (hoogbegaafde kinderen gaan fluitend naar school omdat ze goed kunnen leren en het zo leuk vinden) kampen veel hoogbegaafde kinderen met problemen. Als ouder vreet dat aan je.

Elke ochtend een strijd

Mijn kinderen zijn helaas nog nooit met veel zin naar school gegaan. Er zijn periodes dat elke ochtend een strijd is. Dat ik er voor mijn gevoel al een dag op heb zitten voordat de school begonnen is. Dan ga ik met een rotgevoel naar mijn werk, en vraag ik me de hele dag of het wel goed gaat. Ondertussen wordt mijn kind steeds ongelukkiger. En school, tja, dat komt nu eenmaal elke dag terug. Als je daar zó tegenop ziet, dan is het grootste deel van je leven een verschrikking.

Bij ons is het vaak zo dat zoiets erin sluipt. Er zit langzaam een dalende lijn in, tot het op een gegeven moment ineens klaar is. En ik denk: nu is het genoeg. Dan komen er gesprekken met school, wordt er hulp ingeschakeld, en zien we uiteindelijk weer een stijgende lijn. Hè, wat een opluchting. Het gaat goed, nu allemaal even genieten van de rust.

Achterover leunen

Tot je merkt dat één van de andere kinderen niet zo lekker gaat, en de cyclus weer van voor af aan begint. We koesteren de momenten dat het even rustig is, maar eigenlijk kunnen we nooit achterover leunen. Met hoogbegaafde kinderen zijn we gewoon altijd problemen die op de loer liggen, en het is noodzaak die tijdig te signaleren. Vaak ben je als ouder de eerste die de signalen op kan pikken en er iets mee kan doen. Dit kost veel energie, maar is hard nodig, om de balans te behouden.

Want als de kinderen gelukkig zijn, is de moeder dat ook…

Herkenbaar?