Verbondenheid
De meerdere lagen van vriendschap en verbondenheid
Zeker in deze donkere dagen voor Kerst lijken onze lichamen te snakken naar verbondenheid. Het ‘oppervlakkige’ is niet meer voldoende. Ik heb de warmte nodig die ik haal uit verbondenheid op meerdere lagen. Ik wil de energie ervaren van mensen die op hetzelfde trillingsniveau zitten als ik. Ik hou van de diepe gesprekken, ik hou van het elkaar echt zien en horen – liefdevolle en oprechte aandacht aan elkaar kunnen geven.
Polarisatie viert zege in Nederland. Ik merk dat ik steeds vaker het gevoel krijg, dat ik hier niet hoor en ik de neiging krijg om mij af te sluiten. Het is voor mij goed om te beseffen dat er zelfs bij polarisatie meerdere kanten zijn, en dat er ook mensen zijn waar ik wel een diepe connectie mee ervaar. Als ik mij neerslachtig voel, omdat mensen steeds verder van elkaar af lijken te gaan staan, helpt het niet om mijzelf af te sluiten van de wereld. Het helpt juist om wél de verbinding op te zoeken en fijne momenten te hebben met de mensen waarbij ik mij zelfs in stilte gehoord en gezien voel, omdat het gevoel van verbondenheid bijna tastbaar in de lucht hangt. Een avondje mooie gesprekken kunnen hebben met deze mensen, geeft mij zoveel energie dat ik niet alleen weer opgeladen ben, maar weer voel dat de wereld fijn kan zijn!
Ik merk dat ik niet de enige ben die schommelt tussen afsluiten en eenzaamheid en de drang naar diepe connectie. ‘Vriendschap’ is een van de thema’s die ik ook tijdens de begeleiding van gezinnen het meeste tegenkom. Jongeren die ik begeleid voelen zich eenzaam. Ze hebben vaak het gevoel dat ze alleen in het leven staan en eigenlijk geen vrienden hebben. Zelfs als ze afspreken met andere jongeren en er op school gezegd wordt dat ze ‘fijn in de groep liggen’, voelen zij zich als Remi – alleen op de wereld staan.
Ook bij de ouders die ik tegenkom speelt dit vaak. Door alles wat ouders meemaken binnen hun gevoelige, begaafde gezinnen, maken zij vaak hun eigen ontwikkelproces door. Sommigen gaan terugdenken naar hun eigen kindertijd en ervaren dat ook zij zich eigenlijk altijd ‘anders hebben gevoeld’ en dat aanpassen een tweede natuur is geworden.
Veel ouders die ik tegenkom hebben bovendien kinderen die zijn vastgelopen binnen het onderwijs en (een periode of langere tijd) niet naar school gaan. Het lopen van dit eigen pad is voor hun gezin noodzakelijk om te herstellen en te werken richting een toekomst. Maar het lopen van een eigen pad – dat anders is dan bijna alle andere paden – wekt ook onbegrip op. Veel mensen in de omgeving reageren vanuit onbegrip en kunnen zich er niets bij voorstellen dat het niet naar school gaan soms in het belang kan zijn voor een kind. Juíst vanuit liefde en juíst omdat ouders hun kind een mooie toekomst gunnen! Ook deze ouders voelen zich steeds verder weg staan van hun omgeving, sluiten zich af in hun eigen gezinscoconnetje en snákken naar gelijkgestemden, waarmee ze een oprecht gevoel van verbondenheid ervaren.
Een vraag die eigenlijk in bijna ieder begeleidingstraject wel naar voren komt is ‘Wat betekent vriendschap voor jou?’. Veel mensen hebben hier eigenlijk nog nooit over nagedacht. Het enige wat ze ervaren is dat veel van de connecties die zij hebben hier gevoelsmatig niet aan voldoen. Als ik hen dan na laat denken over wat dit is, komen er vaak woorden als ‘oprechtheid’, ‘eerlijkheid’, ‘zelfde humor’ en ‘er voor elkaar zijn’ naar voren. Als we dat dan verder gaan onderzoeken, wordt het vaak wat abstracter. Mensen zijn op zoek naar mensen die ‘op hetzelfde trillingsniveau zitten’ en waarbij ze ‘zichzelf kunnen zijn’.
Waar het vaak uiteindelijk op neer komt is dat we de connectie vaak niet ervaren, omdat we ons ‘te anders voelen’ en we ons ‘niet gespiegeld zien in anderen’. En uiteindelijk is dat wat we graag willen. Als we ons op meerdere lagen gespiegeld zien in anderen, ervaren we eerder een gevoel van authentieke, oprechte verbondenheid. Bovendien gaat dit gevoel verder. In dat geval is het niet alleen een verbondenheid richting de ander, maar ervaar je ook meer verbinding met jezelf. Als je namelijk in een ander die dingen waardeert die jou een gevoel van anders zijn geven, helpt dit ook om jezelf meer lief te leren hebben.
Dit gevoel van connectie ervaren richting anderen én binnen jezelf, is het kerstcadeau dat ik iedereen gun. Want op het moment dat het gevoel van connectie de plaats inneemt van het allesomvattende gevoel van ‘anders zijn’ en ‘eenzaamheid’, voel je je vaak op een bredere schaal verbonden met de wereld: met de aarde, de natuur, het universum én met de mensen in je omgeving die wellicht niet 100% voldoen aan jouw definitie van vriendschap, maar die op bepaalde lagen heel waardevol (kunnen) zijn in je leven. En dan is het leven (waarde)voller en minder eenzaam….
