Vakantie
Het schooljaar zit erop. Het was een bijzonder jaar voor ons: zoon ging even weer fulltime naar school en kwam door covid-19 ook weer volledig thuis. Met vallen en opstaan komen we er steeds meer achter wat zoon nodig heeft, hoe hij het beste leert, waar hij hulp bij nodig heeft en wat hij zelf kan. Met een heel goede samenwerking tussen fantastische juffen die hem zagen, een door school ingehuurde HB-specialist op school, een via PGB ingehuurde externe HB-specialist en ons mocht hij het afgelopen jaar groeien op zoveel vlakken.
Zorgen
Toch knaagt er iets aan mij. Ik zie naast alle positieve ontwikkelingen ook een mannetje dat zo ontzettend hard zijn best moet doen om op school te kunnen zijn. En krijgt hij er wel voldoende voor terug? Zijn interesse en vaardigheden liggen zo verschrikkelijk ver uit elkaar, dat op school het bijna niet te organiseren is om hem tegemoet te komen op wat hij zelf zou willen leren. Wat hij wil leren is middelbare schoolstof: scheikunde, natuurkunde, biologie. Maar dan niet op een schoolse manier. Wat hij tot nu toe op school daarover aangeboden kreeg was voor hem niet nieuw. En is het eerlijk om hem naar school te sturen als hij vrijwel nooit het plezier kan ervaren van iets nieuws leren waar je in geïnteresseerd bent, maar vooral moet worstelen met het leren van vaardigheden terwijl de inhoud van de opdrachten ver beneden je kunnen ligt?
Balans
Ik denk dat het belangrijk is dat een kind, of eigenlijk elk mens, voldoende plezier kan hebben. Het nuttige en aangename moet in balans zijn. In het geval van mijn zoon betekent dit dat hij naast alle praktische en noodzakelijke vaardigheden die hij op school moet leren, ook voldoende moet kunnen genieten van zijn snelle hoofd en moet kunnen smullen van nieuwe kennis binnen zijn interessegebieden. Dat probeerde ik tijdens ons laatste Grote Overleg met school van een paar weken terug duidelijk te maken, maar het lukte niet. Hoewel het over het algemeen een goed overleg was en ik het idee heb dat iedereen het belang van mijn zoon voorop probeert te stellen, is de balans naar mijn idee zoek. Er zou tijd en ruimte moeten komen voor mijn zoon om te kunnen doen en leren wat hij wil, op de manier die hij wil. De consulent van het samenwerkingsverband reageerde fel en zei dat onze zoon maar eens moest leren dat school niet alleen maar leuk kan zijn.
En die opmerking maakt mij boos en verdrietig en houdt me al weken bezig. Want ik vraag niet om “alleen maar leuk”, maar om een balans. En ik vraag ook niet van school of samenwerkingsverband om één of ander circus uit een hoge hoed te toveren, maar om bijvoorbeeld een dagdeel in de week thuis te kunnen experimenteren.
Vrij om te leren
Gelukkig heeft onze school veel meer begrip en is voor hen een dagdeel thuis bespreekbaar. We hopen volgend schooljaar op weer een fijne samenwerking met de nieuwe juffen en ik ga mijn best doen om meer balans in het programma van onze zoon te krijgen. Nu ga ik proberen mijn zorgen over school te parkeren, zodat we kunnen genieten van een vakantie lang leren op onze eigen manier!
