Persoonsgebonden Budget (PGB)
Het hele proces om de gewenste zorg voor je kind te regelen is energievretend. Heb je eindelijk goede hulp gevonden, dan is het nog maar de vraag of je een Persoonsgebonden Budget (PGB) krijgt om het te kunnen betalen. Het is bovendien erg afhankelijk van de gemeente waar je woont hoe men omgaat met PGB-aanvragen.
Het PGB voor onze zoon loopt binnenkort weer af dus ik moest al eind vorig jaar de aanvraag voor herindicatie in orde maken. Ik begin met een goed plan en ga daarbij uiteraard niet over één nacht ijs. Het begint bij de huidige situatie: wat gaat goed en wat nog niet, welke hulp hadden we tot nu toe en wat had dat voor effect? Ik lees me in, stel vragen aan professionals en vraag beoogde hulpverleners met een voorstel te komen. Vervolgens verwerk ik alles in een plan.
De ellende begint bij de verplichte formats. Zou dit misschien een afschriktactiek zijn? Er blijken nieuwe formulieren gemaakt te zijn, nog erger dan de oude! Ze vragen nog meer details, alles staat in een andere volgorde en de antwoorden moeten in smalle kolommen worden ingevuld waardoor het bijna onleesbaar wordt. Gelukkig zijn het maar 20 pagina’s!
Keukentafelgesprek
Twee medewerkers komen bij ons thuis en vragen maar door en door over hoe we de zorg anders kunnen inrichten. Ze hebben mijn plan wel goed gelezen maar zijn het er duidelijk niet mee eens. Ze proberen te sturen op meer (gecontracteerde) hulp en opvang zodat ik weer kan gaan werken, want dat is beter voor… tja voor wie eigenlijk? Mijn kind gaat nu juist vooruit doordat ik korte lijntjes kan houden met school, begeleiding op school, coach en andere hulpverlening. Mijn zoon heeft de mogelijkheid om het bij mij te laten merken als er iets niet goed gaat en ik kan indien nodig de informatie doorgeven zodat hulp op elkaar afgestemd blijft. Bovendien hebben we in het verleden al bewezen dat deze aanpak werkt en dat we verantwoord met het budget om kunnen gaan.
Na een uur ben ik het zat. Ik geef vriendelijk maar resoluut aan dat ik bij mijn plan blijf. Mijn plan is het beste voor mijn kind, en het goedkoopste voor de gemeente.
PGB voor nummer 2
Ook voor onze jongste hebben we een budget aangevraagd, maar ze begrepen toch echt niet waarom we deze hulp vroegen. Eigenlijk heeft nummer 2 alleen maar last van oudere broer en als oudere broer zich dus beter leert gedragen, dan is er niets meer aan de hand. Ze zien dus meer in opvoedondersteuning voor de ouders en stellen voor om een collega te laten observeren bij ons thuis om een goed plan te schrijven.
Pardon?! Hoor ik het nu goed? Geven ze nu mijn man en mij de schuld van het gedrag van mijn zoon? Ja, dat deden ze. En nu bleek ook hoe weinig ze begrijpen van onze situatie! Ze zien geen aanleiding om voor onze jongste een PGB te indiceren, want ze zien voor alle problemen binnen ons gezin andere oorzaken. Een peuter kan natuurlijk nog niet hoogbegaafd zijn, dus een specialist op dat gebied kan ons toch niet helpen. Ze komen graag een uur of 10 observeren bij ons thuis om de opvoedproblemen in kaart te brengen.
Duimen op een goede afloop
Geen PGB voor jongste dus. De observaties hebben we geweigerd. Veel te belastend voor ons gezin en er gaat toch geen goede informatie uitkomen. Onze kinderen zijn zichzelf namelijk niet als er iemand op visite is. Nu maar hopen dat dit geen naar staartje krijgt, dat het PGB voor onze oudste wèl rond komt, en dat jongste zichzelf leert omgaan met hoogbegaafdheid, met hulp van grote broer.
