Kracht in het kind van toen…
Vroeger was alles beter!
De nostalgische ik in mij wil dat soms graag geloven. Want om ‘vroeger’ hangt die lekkere ouderwetse sfeer. Unox-achtige taferelen, toen er
nog Elfstedentochten gereden werden, liefdesbrieven door de postbode werden bezorgd en kinderen nog verleid konden worden met een potje ganzenbord. Vroeger lagen zaken als cyberpesten, playstations en constante bereikbaarheid nog niet op de loer. Maar was alles daadwerkelijk beter, of brengt ons voortschrijdende inzicht ook goeds teweeg in de loop der tijd? Het leven evolueert en de beschaving ontwikkelt mee.
Zo roken we nauwelijks meer tijdens de zwangerschap, of in de buurt van kinderen. We dragen autogordels, met daardoor een dalend aantal verkeersslachtoffers en de grote noemer is overeengekomen dat de afschaffing van de slavernij een goed kantelpunt in de geschiedenis was.
Daar staat vervolgens weer individualisering, consumptiegedrag en digitalisering tegenover. En dus…is er zoals bij veel thema’s in het leven geen unanieme uitkomst.
Verkeerde diagnoses
Vroeger versus nu kan niet in ‘goed-beter-best’ uitgedrukt worden. Op het gebied van hoogbegaafdheid zie ik echter, in tegenstelling tot mijn algemene weemoedige gevoel zo nu en dan, toch echt wel een positieve invloed van de tijd. Tijdens de schoolperiode van onze eigen generatie en die van onze ouders was er bijvoorbeeld nauwelijks informatie beschikbaar óver of aandacht vòòr hoogbegaafdheid
bij kinderen. Uitingen van hoogsensitiviteit werden bestempeld als lastig, ontwikkelingsvoorsprong werd de kop in gedrukt want het paste niet binnen de kaders en meer dan eens werd er gestrooid met verkeerde diagnoses.
Gelukkig gaat dat tegenwoordig anders. Al blijft het ook voor veel ouders heden ten dage zoeken, lobby’en en uitleggen tijdens gesprekken op school; er is qua lesmateriaal en diversiteit aan onderwijs al zoveel meer mogelijk dan decennia geleden. Fijn voor onze kinderen dus dat er verrijkende lesstof aanwezig is in de klas, dat er plusklassen ontstaan binnen en buiten de school, dat er steeds specifiekere testen zijn
die het leerpotentieel kunnen meten en dat er veel literatuur en ‘lotgenotencontact’ voorhanden is dat voor (h)erkenning zorgt.
Ouders en professionals
Ook stichting iQ+ betekent veel voor menig hoogbegaafd kind. Op onze manier dragen wij als crew allemaal een steentje bij aan een optimaal leef- en leerklimaat voor de kleine Einsteins onder ons. Met een gewilde doelgroep naar het schijnt, want initiatieven als het symposium,
leesiQlub en het iQafé+ worden dan ook goed bezocht door hoogbegaafde kinderen, diens ouders of professionals.
Door ons werd ruimte gevoeld voor een nieuwe pijler binnen de stichting. Een opzet die soelaas biedt voor het hoogbegaafde kind van toen: de volwassene van nu. Voor de persoon die jij en ik inmiddels zijn geworden. Want ‘vroeger’, bij ons, was het niet beter. Er kwam zelden uit waarom wij zo anders waren. Vaak was er geen passend onderwijs. Er werd weinig begrip ervaren. Met alle gevolgen van dien…
iQracht+
Om díe reden ga ik namens de stichting aan de slag met een nieuwe uitdaging. Begin 2019 wordt iQracht+ gelanceerd. Met het mooie streven jouw iQ en kracht samen te laten komen!
Houd voor informatie over iQracht+ onze website in de gaten of schrijf je in voor de nieuwsbrief.
