Cursus ‘omgaan met hoogbegaafde ouders’?
Mijn nichtje appte me: voor haar studie pedagogiek zocht ze hoogbegaafde ouders om te interviewen. Specifiek: hoogbegaafde óuders, dus niet per se ouders van hoogbegaafde kinderen. Ze moest meteen aan mij denken, en eerlijk gezegd kon ze ook niemand anders vinden. Natuurlijk was ze welkom, en in de kerstvakantie kwam ze langs met haar klasgenoot. Na uitvoerige complimenten van mijn kant (ze krijgen al te weinig les over hoogbegaafde kinderen, laat staan over hoogbegaafde ouders, dus wat een goed initiatief!) was het mijn beurt om vragen van ze te beantwoorden.
Ik ben zo’n ouder die hoogbegaafd is. Toevallig is dat bekend, omdat ik op jonge leeftijd ben getest, iets wat in die tijd nog niet vaak gebeurde. Veel ouders zullen dus niet van zichzelf weten of ze hoogbegaafd zijn, of hooguit een vermoeden hebben. Misschien merken ze wel dat ze op bepaalde dingen anders reageren dan andere ouders. Of in contacten met school vastlopen. Scholen en zorgverleners zijn druk bezig te kijken hoe ze met hoogbegaafde kinderen moeten omgaan, maar hoe ga je eigenlijk om met hoogbegaafde ouders?
In het interview werden vragen gesteld zoals: denk je dat je, doordat je hoogbegaafd bent, je kinderen anders opvoedt dan anderen? Hoe beïnvloedt jouw hoogbegaafdheid jullie leven, en jullie gezin? Wat zou je zorgverleners en leerkrachten als tip mee willen geven in de omgang met hoogbegaafde ouders?
Lastig pakket
Door dit interview ging ik daar eens over nadenken. Ik zag mezelf altijd als een ‘gewone’ ouder die aan het vechten was om de juiste begeleiding te krijgen voor haar kind. Maar ik realiseerde me dat ik misschien met een lastig pakket kom. Niet alleen met een hoogbegaafd kind, maar ook met mezelf als hoogbegaafde. Zo heb ik soms moeite te ‘levelen’ met andere mensen, spring ik in gesprekken soms van de hak op de tak omdat ik in mijn hoofd grote sprongen maak, onthoud ik tot in detail wat anderen ooit gezegd hebben en ben ik zeer kritisch op informatie. Mogelijk niet echt de makkelijkste ouder om mee te praten, nu ik er zo over nadenk.
Het zou voor leerkrachten en zorgverleners helemaal niet gek zijn zich te realiseren dat ze soms te maken krijgen met hoogbegaafde ouders. Net zoals het voor mij als hoogbegaafde best eens goed is om te realiseren dat dit stukje voor de doorsnee juf ook lastig kan zijn. En dat het goed is om daar even bij stil te staan, bijvoorbeeld tijdens een gesprek.
Mijn nichtje is in ieder geval een hoop informatie rijker. Want ja, vertellen over hoogbegaafdheid kan ik wel. Fijn dat zij zich hierin wil verdiepen, en dat er op deze manier nog meer aandacht komt voor hoogbegaafdheid!
