Een zetje nodig

Deze zomer schreef ik het al: mijn kinderen vervelen zich nogal eens. Zeker in tijden van vakantie zijn de dagen soms lang. En hoewel ik er zoveel mogelijk op uit probeer te trekken met ze (we hebben elk museum, pretpark en indoor-speelparadijs al meerdere keren gezien), ontkomen we er niet aan om soms thuis te blijven. Dan vervelen mijn kinderen zich, en kom ik alsnog nergens aan toe omdat ze elke vijf minuten mijn aandacht vragen.

Activiteiten voor HB-kinderen

Sinds ik weet dat ze hoogbegaafd zijn, zoek ik vooral activiteiten in die hoek. Want hoe lekker zou het zijn als de kinderen in een vakantie iets leuks kunnen doen en dan ook nog peercontact hebben, terwijl ik een paar uurtjes vrij heb? Bijvoorbeeld om blogs te schrijven of achterstallige wassen weg te werken? Een win-win-win situatie! Ik heb geluk: er zijn activiteiten genoeg, ook in onze regio. HB-clubs, schaaktoernooien, en zelfs kampen voor hoogbegaafde kinderen. Geregeld, zou je denken!

Maar nee. Was het maar zo makkelijk! Want hoewel mijn kinderen zich wel vervelen, willen ze niet naar zoiets spannends toe. En leesclub? Waarbij je moeder dan weggaat en je met anderen moet praten? Brrr. Een HB-club waarbij gefilosofeerd gaat worden? Mwah, is dat niet heel saai? Nee hoor, daar willen ze niet naartoe. En een kamp? Met allemaal vreemde kinderen? No way! Thuis op de bank weet je tenminste wat je te wachten staat, wel zo veilig.

Een zetje nodig

Ze hebben dus een zetje nodig. Want, als ze eenmaal bij zo’n club zijn, dan is het vaak superleuk en zijn ze blij dat ze gegaan zijn. In het verleden resultaten bieden echter geen garantie voor de toekomst: ook de volgende keer als ik zo’n club of activiteit aankondig, is het weer ‘nee’, ‘geen zin’, of ‘ik wil daar niet meer heen’. En kost het mij een hoop energie om ze van die veilige, vertrouwde bank af te krijgen.

Heel eerlijk: ik heb niet altijd de energie om een zetje te geven. Vaak wel, omdat ik er ook iets voor terugkrijg (blij kind, vrije tijd) maar soms weegt dit niet op tegen de energie die het kost om ze er te krijgen. En denk ik: laat maar. Blijf maar zitten. Hopelijk realiseer je je zelf dat het jammer is dat je hier niet naartoe geweest bent.

Onderhandelen

Soms, heel soms, komt hun intelligentie op zo’n moment om de hoek kijken. En zeggen ze: ‘oké, als jij dat wil dan ga ik wel, maar dan wil ik in ruil daarvoor wel … (vul in: naar de McDonalds, iets uitzoeken in de speelgoedwinkel, een nieuwe game).

Haha, laten we maar zeggen dat het nooit saai is met een stel HB’ers in huis!

Delen mag!
Twitter
Visit Us
LinkedIn
Share

Laat een Reactie achter

  1. mirjam

    Heel herkenbaar en dan ook nog met verschillende interesses. Ik heb afgelopen zomervakantie een stapel pallets geregeld en ze een hut laten bouwen. Ik heb wel de structuur aangegeven en wat meegeholpen maar het timmer- en zaagwerk aan de kinderen overgelaten. Ze hebben een heerlijk week gehad en ik zag ze opleven.

Reacties zijn gesloten.