Laat me slapen!
Voordat ik moeder werd, had ik me nooit gerealiseerd dat kinderen zo’n aanslag op je nachtrust kunnen zijn. Je houdt rekening met wat nachtvoedingen in de eerste weken, maar daarna moeten kinderen wel langzaamaan gaan doorslapen, toch? Veel peutermoeders hoor je gelukzalig zuchten dat hun bloedje in de middag zo’n drie uur slaapt en dan ‘s nachts nog klokkie rond. Met je zwangere buik denk je: appeltje eitje, dat komt bij ons vast goed!
Nou, niet echt. Mijn kinderen zijn inmiddels 11, 8 en 6 en ik kan de nachten dat ze klokkie rond hebben geslapen op één vinger tellen. Overdag slapen schaften ze af bij respectievelijk 1, 1,5 en 0,9 jaar en ze strijden sindsdien om de titel avondmens/ochtendmens van het jaar. En dan het liefst niet tegelijk voor dezelfde titel, dat zou maar saai zijn. Mijn kindloze tijd beperkt zich daarom momenteel tot de uren tussen 23.00 uur en 4.30 uur, dat wil zeggen als er niemand slaapwandelt.
Het hoofd staat niet stil
Gelukkig vind ik herkenning bij andere ouders van hoogbegaafde kinderen. Want hoewel er hoogbegaafde kinderen schijnen te bestaan die enorm veel slapen, hoor ik veel vaker het tegendeel. Hoogbegaafde kinderen slapen vaak licht, laat of vrijwel niet. Hun hoofd staat niet stil en ze komen niet tot rust waardoor ze niet kunnen inslapen, nachtmerries hebben of vroeg wakker worden. En ook overdag willen ze gewoon overal bij zijn. Hun ouders hebben vaak tot in den treuren allerlei tips uitgeprobeerd waarna ze concludeerde dat het niet aan hen lag. En dat ze het maar gewoon moesten accepteren.
Want ‘misschien moet je hem ‘s avonds wat later op bed leggen, zodat hij langer slaapt?’ is een goedbedoeld advies. Maar als je wekenlang voor dag en dauw in de woonkamer zit met een peuter die alles wil weten over het ontstaan van sterrenstelsels, dan wil je die tipgevers alleen maar door elkaar rammelen en gillen ‘denk je dat ik dat zelf niet heb bedacht?!?!’ Tja, slaapgebrek haalt het slechtste naar boven in een mens.
Alles geprobeerd
Op dit moment is onze dochter van 6 de slechtste slaper. Elke ochtend is ze om 4.30 uur paraat. En naast later op bed leggen (wat niet lukt omdat ze uiteraard rond etenstijd instort) probeerden we haar warmer aan te kleden, haar bed te verplaatsen, haar kamer te ventileren, aardstralen te laten verwijderen, massage, aromatherapie, dromenvangers, een onzichtbare spray tegen onzichtbare monsters, ademhalingsoefeningen en rustgevende muziek. Tot nu toe zonder resultaat. Inmiddels hebben we dan ook besloten het te accepteren, en te proberen de positieve kanten te zien van het vroege opstaan. Mensen roepen graag dat ze wat extra uren in een dag zouden willen hebben, nou, die krijgen wij cadeau! En we maken elke dag de zonsopgang mee, wie kan dat nou zeggen! De dochter spreekt inmiddels vloeiend Engels door alle uren die zij heeft besteed aan Dora-marathons. Het klinkt bijna als een win-win situatie.
‘Wacht maar tot het pubers zijn, dan zijn ze hun bed niet uit te krijgen’ horen we vaak. En hoewel er dan vast wel weer andere problemen zijn, lijkt ons dat op dit moment een luxe…
