Vakantie

Vakantie

Mijn zoon en ik zitten inmiddels heel lang thuis: hij gaat al vele maanden niet naar school en hierdoor heb ik geen werk meer. Toch keken ook wij erg uit naar de vakantie. Mijn zoon vindt het vooral heel fijn dat hij dan even net als alle andere kinderen kan zijn. In de speeltuin komen we nu ook ’s ochtends leeftijdgenoten tegen en niemand die vraagt of hij niet naar school moet. Ik vind het prettig even niets te hoeven regelen, geen gesprekken, geen afspraken. Zelfs mails kunnen wachten. Ze worden immers toch niet gelezen want in de onderwijswereld ligt tijdens de vakanties alles stil.

We nemen dan ook echt vakantie. Geen therapie- of coaching sessies, geen huiswerkopdrachten, wat later naar bed en wat meer tv dan normaal. Het doet ons beiden goed. Er is tijd voor gezellige activiteiten zoals museumbezoek, een theatervoorstelling, maar ook gewoon extra tijd voor samen spelen en samen lezen.

Toch geen vakantiegevoel

Ik geniet van de rust en het plezier wat we nu gelukkig weer met ons gezin kunnen beleven. Maar mijn hoofd komt niet tot rust. Daarbinnen blijft het stormen, allerlei mogelijke oplossingen, opties, dingen te regelen, misschien toch alvast mailen naar deze of gene? Onze situatie moet veranderen, zowel voor mijn zoon als voor mij. Het is niet goed om zoveel op elkaars lip te zitten. Mijn zoon wil normaal zijn en daarbij hoort voor hem ook naar school gaan. Ik wil ook weer werken en een normaal leven leiden zodat ook ik echt een vakantiegevoel kan hebben.

En dan is de vakantie weer voorbij. Ik maak me weer op voor een periode van veel regelen, veel reizen naar de verschillende begeleidingssessies en veel strijd. We zien ’s ochtends weer de kinderen uit de buurt naar school lopen en fietsen, sommigen met frisse tegenzin maar de meeste huppelend en enthousiast. Wij blijven thuis en proberen hier weer een ritme te vinden. De eerste huiswerksessie is een drama. Zoon reageert weer zo heftig op de verplichte opdrachtjes. Hoe moet hij ooit weer terug naar school? En hoe ga ik mijn geduld bewaren de komende weken? Het is zo lastig om naast moeder ook coach en leerkracht te moeten zijn!

Was het altijd maar vakantie!

Dat was misschien wel het fijnst aan de vakantie: ik was weer even gewoon moeder, alleen maar moeder en niets erbij! Dat wil ik weer altijd kunnen zijn. Dus ik zoek weer verder naar passende hulp en een school die het aandurft. En totdat we dit hebben gevonden probeer ik zo goed en zo kwaad als het gaat alle rollen te spelen die er van mij gevraagd worden: coach, leerkracht, vriendje, taxichauffeur, moeder.

Heb jij een thuiszitter en wil je sparren over de mogelijkheden of gewoon je verhaal kwijt? Neem dan contact met ons op of laat een reactie achter onder de blog of op facebook.