Slachtbank
Daar reed ik weer, deze keer niet met één maar twee krijsende speenvarkens in de bakfiets op weg naar de slachtbank. Mijn oudste geeft zich meestal binnen 10 minuten over en zit dan als een mak schaap te wachten op het naderend onheil. Onze jongste heeft het temperament van een jonge stier en blijkt het schreeuwen, briesen en stampen de volledige rit vol te houden. Joepie! De scholen zijn weer begonnen!
Nummer 2
Ik heb me er een beetje bij neergelegd dat het voor onze oudste nooit helemaal goed zal zijn op school. Hij heeft te veel meegemaakt en is daardoor te veel beschadigd om nog een normale schoolgang mogelijk te maken. Voor hem zullen we blijven vechten voor een zo goed mogelijke week met zoveel mogelijk aanbod op maat op, school en elders.
Voor onze jongste had ik de hoop dat het wel goed zou komen. Zij begínt op deze fantastische school waar zoveel aandacht is voor de individuele leerbehoeften en zoveel mogelijk is. Dat geeft haar de kans om zonder schade heerlijk haar eigen ontwikkeling te volgen. Ze was heel erg toe aan school, en de eerste dagen leken goed te gaan. Maar nu begint het gedonder dus ook voor haar al.
Verwachting
En wat is er dan mis? Tja, het bekende liedje: dochter is teleurgesteld, had meer verwacht van het naar school gaan. Ze wilde veel vriendjes maken, leren lezen en rekenen, over dieren leren, etc. Maar contact maken gaat moeilijker dan ze verwacht had, ze maakt minder werkjes dan ze verwacht had en na een week heeft ze nog niet leren lezen! Wat een teleurstelling!
Daarbij is het in de volle klas opeens wel heel druk en er is bijna geen ontsnappen aan. De juf ziet wel dat ze af en toe een rustig plekje opzoekt. Althans, dat probeert ze. Iets wat bij de peutergroep zo goed lukte, kan nu bijna niet meer in de volle klas waar overal gewerkt en gespeeld wordt.
Zeurmoeder
Dus voordat de eerste week voorbij was, trok ik al aan de bel. Door schade en schande wijs geworden, heb ik het niet langer afgewacht. Gelukkig hebben de fantastische juffen het direct serieus genomen. Ze hadden al extra opgelet en het was ze al opgevallen dat onze dochter al veel letters en klanken kent en al beginnend leest. Wat extra 1op1 aandacht en moeilijkere werkjes zorgden gelukkig al gauw weer voor een vrolijke kleuter. En een speelafspraak maakte het helemaal goed.
Voor hoe lang? Ik weet het niet. Waarschijnlijk zullen ook voor mijn dochter heel regelmatig aanpassingen nodig zijn. Maar een ding weet ik wel: ik wacht niet meer af tot mijn kinderen zich als slachtvee gaan gedragen. Gemekker neem ik serieus. En onze school gelukkig ook!
