‘Ik wil niet naar school…’
‘Ik wil niet naar school’ ‘waarom moet ik eigenlijk naar school?’ ‘ik denk dat ik vandaag ziek ben’ ‘kan ik niet een dagje vrij krijgen?’. Deze en nog een arsenaal aan smoesjes krijg ik elke ochtend om mijn oren. Want: de kids willen niet naar school, en doen al het mogelijke om er onderuit te komen.
Als een kind niet naar school wil, moet er gezocht worden naar een oorzaak. Want dat is niet normaal. Maar wat als ze nooit naar school willen, wat je ook probeert? Natuurlijk, het is niet goed, maar ja, op een gegeven moment ben je ook door je opties heen.
Meer uitdaging
Natuurlijk hebben we gekeken naar meer uitdaging. Bij onze oudste bleek dit de oorzaak van zijn weerstand voor school: hij was aan het onderpresteren, en vond school daarom saai, stom en suf. Met meer uitdaging ging het weliswaar beter, maar echt fluitend ging hij nooit naar school.
Nummer 2 en 3 hebben dezelfde problemen, en ook hier blijven we bezig met zoeken naar meer uitdaging, compacten, verrijken en versnellen. Dan gaat het weer een tijdje goed, en dan glijden ze weer af. En moet ik ze elke ochtend het schoolplein op sleuren.
Je móet er dingen
Het globale probleem van school: je móet er dingen. Dát is wat het instituut school zo verschrikkelijk maakt voor mijn kinderen. Maar goed, daar is niet onderuit te komen. Welke school je ook kiest, en zelfs als je gaat voor thuisonderwijs: er móeten dingen.
De juf grapte al: dan moeten ze later maar zelfstandig ondernemer worden. Die kans acht ik sowieso vrij groot, maar dan nog (en misschien wel juist) móet je dingen doen. Dingen die vaak niet leuk zijn, waar je tegenaan hikt, maar die nu eenmaal gedaan moeten worden. Dingen waar je niet onderuit kunt komen door een buikgriepje te faken of te jammeren over hoofdpijn.
Elke ochtend strijd
Dus hoe vervelend het ook is, de kinderen zullen naar school moeten. Ook op de momenten dat het even niet lekker loopt, en ook als ze dingen moeten doen die ze niet leuk vinden. Die drempel nemen is lastig, en er zijn periodes dat we elke ochtend strijd voeren. Of ze onder school uit proberen te komen door middel van smoesjes. De mooiste dingen heb ik al voorbij horen komen. Bijvoorbeeld: gestoten tenen waardoor ze écht niet naar school kunnen (je schrijft toch met je hand? Ja, maar anders kan ik niet naar de puntenslijper lopen om mijn punt te slijpen).
Maar ook serieuze ziektes worden uit de kast gehaald. Soms weet ik het echt niet meer. Blijf ik voet bij stuk houden en stuur ik ze naar school, waar ze diezelfde ochtend al moeten spugen. Was die buikpijn toch echt. De andere keer houd ik ze thuis omdat ze doodziek lijken en knappen ze om 8.35 uur ineens enorm op.
Accepteren
Het is niet anders, we zullen moeten accepteren dat mijn kinderen school nooit echt leuk gaan vinden. Natuurlijk, er zitten leuke momentjes bij, maar over het algemeen zien ze het als een verplichting. Wat we ook proberen.
Want het is niet anders: er móeten dingen in het leven. Dingen die niet altijd leuk zijn, maar ze zijn voor je eigen bestwil. Jammer dat mijn kinderen deze les al zo vroeg in hun leven moeten leren…
