Leeftijd is maar een getal
Leeftijd, het is een raar fenomeen. Op een dag als vandaag, de verjaardag van mijn zoon, mijmer ik daar meestal een beetje over. Want: je bent zo oud als je je voelt, toch? Maar je kunt je leeftijd ook niet ontkennen. Een verjaardag is voor mij vaak een mijlpaal: een moment van terugkijken, maar je ook realiseren dat de tijd voorbij vliegt.
De jongste van de klas
Ik heb mijn leeftijd lang ontkend. Dat kwam omdat ik de jongste was van de klas, en er graag bij wilde horen. Ik ging door een versnelling op mijn tiende naar de middelbare school, maar probeerde dit geheim te houden. Wat uiteraard niet lukte. Toen de rest van de klas hoorde dat ik zo jong was, bekeken ze me met heel andere ogen. Zonde eigenlijk, want qua ontwikkeling ging ik prima mee met de rest van de klas. Ik was weliswaar jonger, maar als je dat niet zou weten, zou je het ook niet merken.
Hetzelfde zie ik bij mijn kinderen. De oudste is vandaag 13 geworden, en gaat naar de derde van de middelbare school. Niemand zou zeggen dat hij jonger is dan zijn klasgenoten. In ontwikkeling gaat hij volledig mee. Hij is mij zelfs al voorbij gegroeid! Hij kan zich ook niet voorstellen dat hij nog in de brugklas, of zelfs op de basisschool zou zitten, net als sommige leeftijdsgenoten. In zijn klas zitten ook kinderen die ooit zijn blijven zitten en dus al veel ouder zijn, en ook deze vallen niet op. Natuurlijk zijn er in elke klas voorlopers en late ontwikkelaars, maar voor mijn gevoel zijn dat heel vaak niet de kinderen die qua leeftijd afwijken.
Popcorn
‘Klassen indelen op basis van leeftijd is net zo belachelijk als klassen indelen op basis van kledingmaat’ heb ik wel eens gehoord. Een uitspraak die me altijd bij is gebleven. Want wat maakt leeftijd uit, het gaat toch om de ontwikkeling? Ook ‘in een pan met popcorn poppen niet alle maiskorrels tegelijk’ is een bekende uitspraak. Ieder kind ontwikkelt op een eigen tempo, en ik denk dat je het beste gedijt in een omgeving met ontwikkelings gelijken. Hoe oud, jong, groot of klein die ook zijn.
Zelf heb ik, toen ik eenmaal mijn draai had gevonden op de middelbare school, nooit meer last gehad van mijn leeftijd. Ja, ik was jong toen ik al naar feestjes ging (dat was toen ook nog niet zo’n probleem) en ging al vroeg met vrienden op vakantie in plaats van met mijn ouders. Ik was wijs voor mijn leeftijd, en dat ben ik nog steeds. Al vind ik het tegenwoordig niet meer zo grappig als ik vijf jaar ouder wordt geschat 😉
