Laat mij dat maar doen (jij kan dat nog niet)
‘Laat mij dat maar doen’
Een zinnetje dat enorm veel impact kan hebben, daar merk ik meer en meer de gevolgen van. Elke keer als iemand namelijk tegen mij zegt ‘laat mij dat maar doen’, dan klinkt dat voor mij als ‘jij kan dat nog niet’. Dat kan een enorme deuk in je zelfvertrouwen betekenen. En toch maken ouders, leerkrachten en andere volwassenen zich regelmatig schuldig aan het uitspreken van het zinnetje: ‘laat mij dat maar doen’.
Hoofd en handen werken niet samen
Kijk, ik ben niet heel handig. Iets wat veel hoogbegaafden zullen herkennen: in je hoofd heb je al 10 stappen gemaakt, maar het uitvoeren lukt niet helemaal. In ieder geval niet hoe je het bedoeld hebt. Dat is frustrerend, en eigenlijk wil je het bijltje erbij neergooien. Als er dan iemand komt die zegt ‘laat mij dat maar doen’, dan is de keuze snel gemaakt. Je geeft wat je ook aan het doen bent uit handen. Jij kunt dat nog niet, die ander kan dat veel beter.
Maar: zo leer je het nooit! Want de volgende keer zul je dit gelijk aan de ander overlaten: die is er immers veel sneller en beter in. Waardoor je niet oefent en het nooit leert. Op zich is het handig als een ieder doet waar hij goed in is, maar van deze instelling kun je ook weleens heel passief worden. En misschien een tikje chagrijnig. Zeker als je je na een tijdje realiseert dat anderen eigenlijk overal beter in zijn. En je helemaal geen initiatief meer neemt, omdat toch niets lukt. Tijd om het tij te keren!
Veters strikken
Natuurlijk is het als ouder soms frustrerend als je kind 15 minuten doet over het strikken van veters. Zeker als je ‘s ochtends haast hebt. Voor je het weet is de ‘laat mij het maar doen’ uit je mond geglipt. Op korte termijn handig, op lange termijn niet. Want het kind denkt: doe jij het dan voortaan maar, ik kan het blijkbaar niet. Als moeder maak me hier regelmatig schuldig aan, met drie kinderen en een volle agenda. Dan gaat het zoveel sneller en makkelijker als ik iets uit hun handen trek en het zelf even doe. Pas later realiseer ik me dan wat voor signaal ik daarmee afgeef: ‘jij kunt dit nog niet’. Strookt niet echt met mijn doel om zelfstandige, evenwichtige en initiatiefrijke kinderen af te leveren aan de maatschappij. En daarbij: schoenen met klittenband zijn in maat 43 enorm lastig te vinden, waardoor ik nu nog altijd de veters van mijn puber moet strikken. Niet handig.
‘Laat mij dat maar doen’ is dus een gemeen zinnetje dat nog lang impact kan hebben. Laten we met zijn allen proberen om ‘laat mij dat maar doen’ te vervangen door ‘ga jij dat maar doen’, en onze kinderen afleveren met een pakketje zelfvertrouwen. En goed gestrikte veters. Is voor iedereen beter!
