In sneltreinvaart van de polyvagale ladder gedonderd….
Ik roep het ontzettend vaak: Wij als (hoogbegaafde) ouders moeten ook goed voor onszelf zorgen. Ik probeer zelf zo goed mogelijk in de gaten te houden waar ik sta op de polyvagale ladder en wat ik nodig heb om mijn ventrale energie te laten stromen. Op momenten dat dat goed gaat voel ik mij alsof ik niet te stoppen ben. Ik bruis, ik voel mij verbonden met de natuur, met het leven en de mensen om mij heen. Op deze momenten noem ik deze mensen mijn butterfly people. Het voelt alsof ik met hen volledig tot ontwikkeling kom en alsof we samen vlíegen!
Op deze momenten snap ik waar het Engelse gezegde ‘I am on top of the world’ vandaan komt. Maar nu is even niet zo’n moment…
In mijn enthousiasme voor de dingen waar ik mee bezig was, heb ik mijzelf voorbij gelopen. Dat is mijn valkuil. Soms blijf ik gáán, gáán, gáán…. Zoals ooit een vroegere vriend zei: ‘Je gaat direct naar de plant, maar vergeet stil te staan bij de reis zelf’. En op dat moment ben ik in mijn element en leef ik op een heerlijke stoot adrenaline! Tot het moment dat er iets tegen zit… Op het moment dat ik dán mijn kind zie worstelen op school, er herinneringen worden opgeroepen uit een situatie die emotioneel veel impact had en mijn met moeite aangegeven grenzen niet worden gerespecteerd, heb ik al teveel energie verbruikt.
Ik zie de polyvagale ladder voor mij en ben mij ervan bewust dat ik in een sneltreinvaart naar beneden donder en er geen enkele invloed op heb. Dág ik… Welkom leegte! Ik sluit mij af en voel me geïsoleerd. De mensen om mij heen voelen het ook. Mijn hoofd vindt het verschrikkelijk dat ik niet op een manier met hen omga die onze relatie waardig is, maar mijn zenuwstelsel neemt het roer over en ik sta machteloos…
Tot een vriendin mij belt en mij laat ervaren dat ik gezien word en er ondanks mijn horkerige en afstandelijke gedrag van mij gehouden wordt. Gedurende het gesprek ontdooi ik langzaam. Waar ik het gevoel had dat ik in een gevangenis zat, zie ik nu steeds helderder voor mij hoe ik eruit kan komen. Ik klim langzaam de ladder weer op en voel zelfs weer kleine vonkjes ventrale energie.
Vandaag heb ik voor mijzelf gekozen. Ik ben lekker gaan winkelen. Ik heb zachte truien gekocht waar ik zo heerlijk in weg kan kruipen. Daarna ben ik met mijn zoon gaan lunchen. Heel zorgvuldig heb ik stilgestaan bij iedere hap die ik proefde. In het Engels hebben ze daar een mooi woord voor: ‘savouring’. Ik genoot van iedere hap, alle smaken… En met ieder hapje kwam ik weer een stukje dichter bij mijzelf.
Selfcare…. Het is zo belangrijk. Pas als je goed voor jezelf zorgt, kun je er ook echt volledig zijn voor de mensen om je heen, inclusief je eigen kinderen.
Hetzelfde gedrag liet ik namelijk ook zien toen mijn kind was uitgevallen binnen het onderwijs én zie ik nu terug bij veel ouders in gezinnen die ik begeleid. Ik was continu gestrest. Ik ontwikkelde zelfs een angst om te ontspannen. Ik was bang dat als ik niet alles regelde, als er een bal zou vallen, alles mis zou gaan en het (nog) slechter zou gaan met mijn kind. Uiteindelijk leerde ik via de polyvagaaltheorie dat als ik wilde dat mijn kind zich veilig zou leren voelen, rust zou kunnen ervaren en zou leren genieten van de mooie dingen die het leven te bieden had, ik dit ook moest leren ervaren. Mijn ventje was zo gevoelig voor mijn energie, dat ontspannen niet zou lukken als ik zelf een gespannen veertje was! Ik moest dus onderzoeken wat voor mij werkte om uit die vicieuze cirkel te komen. Toen ik dit leerde toepassen, ging het ook beter met mijn kind!
En nee, deze week laat zien dat ook mijn wereld niet één groot, ventraal feest van verbondenheid is. Maar waar ik hier vroeger eindeloos lang in bleef hangen, ben ik nu al weer op aan het krabbelen.
Deze boodschap wil ik ouders dus meegeven. Zorg goed voor jezelf. Ontspanning en het opzoeken van liefdevolle, warme momenten (met vrienden, dieren, in de natuur, in connectie met jezelf…) zijn géén luxe die je moet verdienen. Als je de moeder, vriendin, vrouw, het mens wilt zijn dat je hart je ingeeft, dan is het een voorwaarde….
Neem dus lekker die warme chocolademelk, laat het bad vollopen, ga wandelen met een vriendin, trek je comfortabele huispak aan en kruip met een boek bij de haard. JE BENT HET WAARD!
