Nummer 2
Heel lang al, eigenlijk al jaren, maken we ons zorgen over onze zoon. Het zal jullie niet zijn ontgaan. En door al die zorgen zouden we bijna vergeten dat we nóg een kind hebben. Dit kind is anders dan onze eerste, tenminste: dat dachten we steeds. Maar nu we voor kind 1 de zaken steeds beter onder controle krijgen, komen we toch tot de conclusie dat ook nummer 2 wel de nodige speciale aandacht behoeft. Ook dit kind heeft een ontwikkelingsvoorsprong, en laat hiervan steeds meer zien. Nu kunnen we er niet meer omheen dat we daar rekening mee moeten houden in de voorbereidingen voor de start op een school.
Schoolkeuze
De meeste mensen gaan niet opnieuw scholen bekijken voor het tweede kind: dit kind volgt gewoon de oudere broer of zus. Maar onze oudste zit thuis en op basis van wat we nu van de tweede zien, passen beide eerdere scholen ook niet goed bij ons tweede kind. Hoe kies je een school als blijkt dat de school waar de peuter destijds ingeschreven hebben nu niet passend meer lijkt?
Door onze zoektocht voor onze thuiszitter kennen we nu best wat scholen in onze omgeving en we hebben wel een wensenlijstje klaar voor nummer 2. Dus het plan was om eerst maar eens te gaan bellen voor een afspraak, zodat we konden ervaren hoe preventief scholen te werk willen gaan, en vragen konden stellen als: “Hoe kijken jullie aan tegen een ontwikkelingsvoorsprong in groep 1 en is vervroegd instromen misschien mogelijk?” Helaas kwamen we niet eens aan een inhoudelijk gesprek toe: alle scholen in de omgeving zijn al vol, zelfs op de wachtlijsten is geen plek! “U bent ook wel aan de late kant mevrouw, de meeste kinderen worden voor hun eerste verjaardag ingeschreven.” In een systeem met volle wachtlijsten blijkt weinig ruimte voor voortschrijdend inzicht.
En nu?
Tja, dat weten we dus niet! Onze zoekcirkel vergroten? Harder aandringen op een gesprek? We hadden zo gehoopt dat we nu bij onze tweede beter voorbereid aan het onderwijsavontuur konden beginnen, dat we konden voorkomen dat ook dit kind beschadigd raakt door niet passend onderwijs. Hoe? Dat weten we nog niet precies. Maar een goed gesprek met de school van onze keuze hoort er in ieder geval bij, en daarnaast zouden we graag vooraf bepalen of er al direct bij de start speciale aandacht nodig is. Of wellicht is eerder starten een optie?
Preventie
Want wat zouden we graag voorkomen dat onze tweede moet doormaken wat onze oudste heeft doorstaan. En dan moeten we in ieder geval ervoor zorgen dat onze tweede niet het gevoel hoeft te krijgen dat het zich moet aanpassen, maar dat het zich mag verwonderen, het steeds nieuwe dingen mag leren, mag spelen met letters en cijfers en genoeg ontwikkelingsgelijken zal ontmoeten.
Wat zouden jullie doen?
Pff dat is een lastige.
Het eerste wat in mij opkomt is dat er in een goede kleuterklas altijd iets te leren valt, ook voor het kind met een ontwikkelingsvoorsprong. Zeker als het een 1-2 combi is. En als het kind ook de moeilijkere opdrachten mag doen.
Dus door je kind te brengen naar de school waar het ingeschreven staat, gun je jezelf tijd om nog verder rond te kijken.
Instromen in groep 2 of hoger is altijd makkelijker dan in groep 0 of 1, als je het hebt over wachtlijsten.
Hulp komt het snelst op gang als je zoveel mogelijk voorwerk doet.
Dus zorg dat de eerste onderzoeken al gedaan zijn voordat je kind naar school gaat.
En je zou misschien het samenwerkingsverband kunnen benaderen? (Geen idee of dat kan, eigenlijk)
Ontwikkelingsvoorsprong is heel complex, het is voor ieder kind zo anders. Dus het is niet zo dat wat voor je eerste kind een nare ervaring is geweest, voor je tweede kind ook een nare ervaring gaat worden.
Net die andere juf of meester kan ook het verschil maken.
Ga in gesprek met de school waar je kind ingeschreven staat. Uit je zorg, vraag hen wat zij nu kunnen doen. Hebben ze de knowhow
Zo niet, moeten zij het samenwerkingsverband inschakelen om die knowhow de school in te krijgen.
Maar dan moeten ze het eerst zelf geprobeerd hebben, en als je kind een ‘diagnose’ heeft begaat dat wel sneller.
Succes!
Voor onze 2e gekozen voor een andere school in de buurt die op papier wel knowhow hebben van meer en hoogbegaafden een plusklas in school enzzz wel hebben ze gezegd op moment dat blijkt hij ook meer dan 140 zou scoren deze school ook niet veel meer kon maar dat risico hebben we genomen andere scholen zitten ver en dat word logistiek en financieel lastig. . Onze jongste net 4 daar kunnen we moeilijk onze vinger opleggen soms denken we hij is hetzelfde en soms ook weer niet kwa karakter 2 verschillende jongens. Nu denken we na om toch ook wel al een test af te laten nemen want dan weten we het maar en weten we ook of hij ons in de maling neemt…..
Het zullen altijd lastige keuzes blijven
Ik zou zeker contact opnemen met het samenwerkingsverband uit jullie regio. Zij weten over het algemeen over de verschillende mogelijkheden en sta je niet alleen in je zoektocht naar een passende school.