Het naderende schooljaar

Ik hoor soms ouders die van gekkigheid niet weten hoe ze hun kinderen bezig moeten houden tijdens de vakantie. Vakantie betekent voor hen vervelingen ze kunnen niet wachten tot school weer begint. Bij onsis dat nooit het geval geweest. De zomervakantie is voor ons een broodnodig anker om overeind te blijven en onszelf weer te vinden. Vakantie is voor ons dan ook niet rust en niets doen… Vakantie isavontuur, áán gaan en ons verwonderen over onze mooie planeet en het echt beleven van de geschiedenisdoor archeologische sites te bezoeken.Deze vakantie maakten we een rondreis door Jordanië. Iedere dag merkten we dat we meer ontspannen werdern, er weergelachen werd en uiteindelijk…. dat er weer gefilosofeerd werd. We waren in de woestijn en lagen onder de sterren. Onze zoon keek vol verwondering. Zoveel sterren bij elkaar had hij nooit eerder gezien. “Het universum breidt zich steeds verder uit, maar ze zeggen dat er buiten het universum niets is. Maar hoe kan iets uitbreiden in niets? Er moet toch ruimte zijn, want zonder beschikbare ruimte kun je toch niet uitbreiden? En als er dan ruimte is, hoe ziet die ruimte er dan uit? Het kan geen kleur hebben, zelfs geen zwart, want alleen een ‘iets’ heeft een kleur…”De warmte stroomde door mijn moederhart. Het door school uitgedoofde vuurtje was weer aangewakkerd. Wat was het heerlijk om mijn kind weer terug te hebben.Vol dankbaarheid staarde ik naar de sterren…Toen de laatste week aanbrak, probeerden we dat gevoel vast te houden, maar het naderende einde van de vakantie bracht ook andere gedachten met zich mee. “Mama, als we straks terugkomen van vakantie, hoeveel tijd heb ik dan nog vrij?”Deze vraag was destart van het druk maken en zouden we de komende tijd steeds vaker horen.Steeds vaker gaf hij zuchtend aan echt niet naar school te willen.School hing als een donkere wolk boven hem, waardoor de sterren uit de woestijn steeds verder uit het zicht verdwenen.Gelukkig zit hij nu op een school die begrijpt dat het voor hem niet vanzelfsprekend is dat hij overeind blijft. Tijdens het laatste overleg dat wij vorig jaar hadden, gaf school zélf aan dat het een goed idee zou zijn om voor de start van het schooljaar al contact te hebben om te kijken welke aanpassingen er nodig zullen zijn om weer rustig te landen op school en de eerste weken door te komen.De donderdag in de week voordat school weer start, zullen we samen bespreken wat nodig is. Ik ben dankbaar dat we dit sámen kunnen doen. School, de aangesloten hulpverlening, de gemeente, wij als ouders én ons kind kijken gezamenlijk wat er nodig is. Er wordt geluisterd naar elkaar, er is respect voor elkaars mening en kennis en ik voel mij eigenlijk nooit meerde ‘zeurouder’ die komt leuren om te krijgen wat er voor haar kind nodig is. Vol dankbaarheid denk ik aan deze respectvolle samenwerking waarin iedereen vanuit eigen expertise en kennis zijn of haar rol kan nemen.‘Team Dani’ in volle glorie!Dit gun ik ook andere ouders. Je bent geen zeurouder. Als je kind al schade heeft opgelopen, omdat het niet past binnen het onderwijssysteem is een traumasensitieve startvan een schooljaarniet teveel gevraagd. Het is pure noodzaak! Gedurende het schooljaar is hetbovendienbelangrijk om de belasting goed in de gaten te houden en het onderwijs zo veel mogelijk aan te laten sluiten op de (leer)behoeftenvan je kind. Zorg voor een goed team om je kind heen en bespreek samen wat er nodig is om het schooljaar goed te starten. Je hoeft dit niet alleen te doen!Vorig jaar deelde ikin een blog dat ik schreef op mijn eigen website al een aantal tips om ervoor te zorgen dat hoogbegaafde kinderen (met name als er sprake is van trauma, een verleden als thuiszitterof het al achter de rug hebben van een moeilijke schoolloopbaan) een zachte landing krijgen op school en dat school gedurende
het schooljaar een traumasensitieve omgeving is. Dit geldt niet alleen voor het eerste jaar dat een kind op een nieuwe school zit. Ook in de daaropvolgende jaren kunnen spanningen na de vakanties weer toenemen. Hierbij wat tips voor scholen die een kinderen een fijne, traumasensitieve start willen geven:

Tips voor een traumasensitieve start van het schooljaar!
Laat een kin/jongere al voor de lessen beginnen op een voor hem veilige/rustige manier weer het schoolgebouw betreden. Zorg voor een begeleider die rustig sámen met het kind/de jongere het rooster doorneemt en bespreekt welke aanpassingen hij graag zou willen (qua compacten, ruimte omte verrijken, maximale belasting). Ook kan deze persoon samen met het kind/de jongere kijken welke aanpassingen er nodig zijn, zodat hij zich veilig(er) kan voelen op school. Laat een kind na de voorbereiding zelf vertellen wat hij nodig heeft, maar zorg wel voor een veilig vangnet, zodat iemand het gesprek over kan nemen als het te lastig blijkt voor een kind. Probeer zoveel mogelijk zaken te regelen vóór het schooljaar begint, zodat een kind/jongere zich daar niet meer druk over hoeft te maken. Betrek het zorgteam, zodat zorg geboden kan worden. Indien dit ook buiten school nodig is, betrek dan de gemeente (Jeugdwet)en/of aangesloten hulpverlening, zodat zorg binnen en buiten de school elkaar versterken en er samen wordt gewerkt richting herstel. Zorg ervoor dat er op school gedurende het schooljaar altijd een vertrouwenspersoon is waar een kind / jongere naartoe kan gaan en dat hij deze weet te vinden.	Zorg dat een kind toestemming heeft om zelf de nodige time-outs te nemen en de klas uit te gaan. Zorg dat de afspraken verwerkt worden in een OPP, waar zowel de school als de leerling en de ouders achter staan. Zorg voor periodieke evaluatiemomenten (indien een kind/jongere nog veel last heeft van trauma het liefst iedere maand) en doe tussentijds de nodige aanpassingen. Zorg ervoor dat de leerplichtambtenaar betrokken is, zodat er direct wijzigingen in het rooster doorgevoerd kunnen worden als dit in het belang is van het kind en hiermee schooluitval wordt voorkomen. Denk samen in oplossingen! Het betrekken van de ouders is cruciaal voor een optimale ontwikkeling van leerlingen. Korte lijnen tussen school en ouders en een gedeelde verantwoordelijkheid in de begeleiding van kinderen/jongeren is van belang om problemen als onderpresteren en schooluitval te voorkomen.

Tips voor een traumasensitieve start van het schooljaar!

Laat een kin/jongere al voor de lessen beginnen op een voor hem veilige/rustige manier weer het schoolgebouw betreden.
Zorg voor een begeleider die rustig sámen met het kind/de jongere het rooster doorneemt en bespreekt welke aanpassingen hij graag zou willen (qua compacten, ruimte omte verrijken, maximale belasting). Ook kan deze persoon samen met het kind/de jongere kijken welke aanpassingen er nodig zijn, zodat hij zich veilig(er) kan voelen op school.
Laat een kind na de voorbereiding zelf vertellen wat hij nodig heeft, maar zorg wel voor een veilig vangnet, zodat iemand het gesprek over kan nemen als het te lastig blijkt voor een kind.
Probeer zoveel mogelijk zaken te regelen vóór het schooljaar begint, zodat een kind/jongere zich daar niet meer druk over hoeft te maken.
Betrek het zorgteam, zodat zorg geboden kan worden. Indien dit ook buiten school nodig is, betrek dan de gemeente (Jeugdwet)en/of aangesloten hulpverlening, zodat zorg binnen en buiten de school elkaar versterken en er samen wordt gewerkt richting herstel.
Zorg ervoor dat er op school gedurende het schooljaar altijd een vertrouwenspersoon is waar een kind / jongere naartoe kan gaan en dat hij deze weet te vinden.

Zorg dat een kind toestemming heeft om zelf de nodige time-outs te nemen en de klas uit te gaan.
Zorg dat de afspraken verwerkt worden in een OPP, waar zowel de school als de leerling en de ouders achter staan.
Zorg voor periodieke evaluatiemomenten (indien een kind/jongere nog veel last heeft van trauma het liefst iedere maand) en doe tussentijds de nodige aanpassingen.
Zorg ervoor dat de leerplichtambtenaar betrokken is, zodat er direct wijzigingen in het rooster doorgevoerd kunnen worden als dit in het belang is van het kind en hiermee schooluitval wordt voorkomen. Denk samen in oplossingen!
Het betrekken van de ouders is cruciaal voor een optimale ontwikkeling van leerlingen. Korte lijnen tussen school en ouders en een gedeelde verantwoordelijkheid in de begeleiding van kinderen/jongeren is van belang om problemen als onderpresteren en schooluitval te voorkomen.

Delen mag!